یکی از مواردی که هر سال برای دانش آموزهای کنکوری پیش میاد اینه که از برنامه هایی که چند هفته یا چند ماه قبل تعیین کرده بودند عقب افتادند و وجودشون پر از ترس و استرس و عذاب وجدان شده.
خب اول قضیه رو ساده کن، یه سری کارها رو انجام دادی به این نقطه رسیدی، از فردا باید این کارها رو انجام ندی و یه سری کار جدید رو جایگزین کنی…
نکته اینجاست که فکر میکنی فقط خودت هستی که عقب افتادی و تمام دانش آموزان دیگه دارن دقیق عین برنامه شون پیش میرن. نه دوست من خیلی ها از برنامه شون عقب می افتن ولی اونی که در فکر جبران باشه در نهایت برنده است.
سعی کن در سال کنکور روحیه جنگنده ای داشته باشی، درست مثل یک تیم فوتبال. شده تا الان تلویزیون رو روشن کنی و در حین تماشای فوتبال ببینی که تیم ها وسط زمین نشستن و دارن افسوس دقیقه اول بازی رو میخورن که چرا فلان کار رو انجام ندادند؟ قطعا نه. همیشه دو تیم رو در حال حمله و دفاع داری میبینی. فرقی نمیکنی دقیقه چند بازی هست، فرقی نمیکنه چند تا عقب یا چند تا جلو افتاده از حریف. همیشه روحیه جنگنده داره. تو هم در سال کنکور باید چنین روحیه ای داشته باشی و فقط به جلو فکر کنی..
عقب افتادم که افتادم، از این بعد ساعت بیشتری میخونم، دو تا از تفریحاتم در ماه رو کمتر میکنم، صبح ها زود از خواب ییدار میشم، و بعد چند هفته به برنامه ام میرسم… دقیقا باید این حرف ها رو خودت بزنی.. چندساله دارم با بچه ها کار میکنم اون هایی که افسوس خوردن بیشتر عقب افتادن. ولی اون هایی که به فکر جبران بودند به برنامه هاشون رسیدن و بعضا حتی جلو هم افتادن…
به هیچ وجهه کم نیار دوست من… کنکور مثل یک دوی ماراتنه نه دوی سرعت.. وسط ها ممکنه کم بیاری، خسته شی یا حتی چند دقیقه حرکت نکنی، اما نباید جا بزنی… همیشه رو به جلو حرکن کن.